Αυτοθεραπεία με τη κβαντική θεωρία

Όλα είναι πιθανά. Και η ασθένεια αλλά και η υγεία. Η επιλογή είναι δική μας!

Τo πείραμα της διπλής σχισμής Στο (Κβαντικό) πείραμα αυτό, ελάχιστου μεγέθους σωματίδια είτε ύλης όπως είναι π.χ. τα ηλεκτρόνια είτε φωτός αναγκάζονται να περάσουν μέσα από μια διάταξη με δύο λεπτές παράλληλες σχισμές, οι οποίες είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη. Και εδώ παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο ο παρατηρητής. Εάν υπάρχει παρατηρητής τα σωματίδια συμπεριφέρονται ως ύλη, εάν δεν υπάρχει ως ενέργεια (με κυματικές ιδιότητες). Αυτό το εξαιρετικό πείραμα ήρθε να μας επιβεβαιώσει επιστημονικά πλέον ότι όπου εστιάζουμε την προσοχή μας εκεί καταθέτουμε και την ενέργεια μας! Η ενέργειά μας, δηλαδή, επηρεάζει την ύλη (αν και δεν υπάρχει ύλη στο σύμπαν αλλά διαφορετικά πυκνώματα ενέργειας!). Η θεωρία του Αϊνστάιν έχει ήδη επιβεβαιωθεί σε αυτά που συμβαίνουν στο σύμπαν, δηλαδή στο ότι η ύλη μετατρέπεται σε ενέργεια. Και ετοιμάζεται τώρα από ομάδα επιστημόνων να επιβεβαιώσουν και το αντίθετο, να δημιουργήσουν δηλαδή ύλη από την ενέργεια. 

Σκέψεις, Ενέργεια & Ύλη

Η Κβαντική αυτοθεραπεία, λοιπόν, βασίζεται επάνω στην αρχή ότι όλα σχεδόν είναι ενέργεια. Και πως μπορούμε να επέμβουμε σε κάτι που στην ουσία του είναι ένα ενεργειακό πεδίο για την καλυτέρευση της ζωής μας, της υγείας μας κλπ.; Μα φυσικά με ενέργεια! Και ποιος μεταφορέας ενέργειας που κατέχουμε είναι πολύ γρήγορος; Μα φυσικά η σκέψη. Η σκέψη μπορεί να μην παράγει ύλη αλλά δίνει μορφή στην αιθερική ενέργεια. Όπως είπε και ο Δρ. Σίγκμουντ Φρόιντ «Η σκέψη είναι δράση σε πρόβα». Σε ότι εστιάζουμε, λοιπόν, με την σκέψη μας, ντύνοντας το με έντονα συναισθήματα, ενισχύουμε την εδραίωση του στο υλικό επίπεδο. Με αυτόν τον τρόπο οι Ινδιάνοι αλλά και άλλοι ιθαγενείς λαοί προσέλκυαν βροχή, τροφή κ.α. Δυστυχώς, ο νους, από τον οποίο προέρχονται οι σκέψεις, είναι στους περισσότερους ανεκπαίδευτος και άρα άναρχος. Είναι εγκλωβισμένος σε αρνητικές εκμαθήσεις από την παιδική ηλικία, με αποτέλεσμα την εκροή αμέτρητων σκέψεων γεμάτων από φοβίες, αρνητικές θεωρήσεις και ερμηνείες. Έχει την βαθιά πεποίθηση ότι είμαστε μόνο αυτό που βλέπουμε, δηλαδή το σώμα και ότι ο περίγυρος μας είναι γεμάτος κινδύνους, μπαίνοντας έτσι σε μια ατέρμονη αμυντική θέση που επιφέρει μεγάλα και συνεχόμενα επίπεδα στρες στον οργανισμό, οδηγώντας τον μαθηματικά εν τέλει στην ασθένεια.

Ο Dr. Joe Dispenza στο βιβλίο του «Breaking the habit of being yourself» ευστόχως αναρωτιέται ότι αφού οι άνθρωποι είναι κατά 99,9999% ενέργεια και κατά 0,00001 ύλη γιατί λοιπόν επικεντρώνονται σε αυτό το ελάχιστο ποσοστό της ύλης ενώ είναι κάτι περισσότερο; Και αφού επηρεάζουμε την ύλη γιατί δεν εστιαζόμαστε σε αυτό που θέλουμε αντί για αυτό που δεν θέλουμε; Η εντόνως εστιαζόμενη, λοιπόν, σκέψη, είτε με αρνητικό είτε με θετικό υπόβαθρο, θα εκδηλωθεί στο υλικό πεδίο. Στην προσωπική μας διάκριση είναι η επιλογή του υπόβαθρου. Αυτή η θεωρία, βέβαια, βγάζει από την εξίσωση τους όρους τύχη και ατυχία και βάζει τον άνθρωπο στην θέση που του ανήκει. Αυτή του Δημιουργού! «Δεν είμαστε απλώς θεατές που βρέθηκαν τυχαία σε μια κοσμική σκηνή. Είμαστε διαμορφωτές και δημιουργοί που ζούμε σε ένα συμμετοχικό σύμπαν» John Wheeler, Φυσικός (‘πατέρας’ του όρου και ορισμού της ‘Μαύρης Τρύπας’).

Κατά συντριπτική πλειοψηφία δεν σκεφτόμαστε συνειδητά αλλά υποσυνείδητα. Ανακυκλώνουμε απλώς τις σκέψεις της ευρύτερης κοινωνίας που ζούμε, που οι περισσότερες εξ’ αυτών είναι ποτισμένες με φόβο ή σκεφτόμαστε μέσω των προσωπικών περιοριστικών μας πεποιθήσεων (πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει αρκετή αγάπη, χρήματα, υγεία κλπ.) ή φτιάχνουμε φανταστικά σενάρια συνήθως ενορχηστρωμένα με νότες απαισιοδοξίας. Όλα αυτά αντανακλούν την πραγματικότητα του καθενός και αν δεν είναι η επιθυμητή α) προκαλείτε στρες και δυστυχία και β) κάποια στιγμή αντανακλώνται και στο σώμα οι σκεπτομορφές που εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει νοητικά με τη μορφή ασθένειας. Ο νόμος των πιθανοτήτων Στο κβαντικό πεδίο υπάρχουν όλες οι εκδοχές σαν πιθανότητες. Δεν είναι ακόμη πραγματικότητα καμία από αυτές αλλά είναι εν δυνάμει. Εκεί υπάρχει, λοιπόν, η τέλεια καλή εκδοχή αλλά και η χειρότερη. Όλα όσα μπορούμε να φανταστούμε βρίσκονται παρκαρισμένα σε αυτό το ατελείωτο «ενεργειακό παρκινγκ» περιμένοντας την επιλογή μιας εξ’ αυτών των πιθανοτήτων, την οποία θα φέρουμε από τον αθέατο κόσμο στον ορατό, στην πραγματικότητα του τώρα μας δηλαδή. Όταν τα νευρωνικά μας δίκτυα είναι μπλοκαρισμένα, στο υποσυνείδητο μας επικρατεί αταξία και οι σκέψεις μας είναι αρνητικές, μπορείτε πολύ εύκολα, πιστεύω, να φανταστείτε τι πιθανότητες θα έλξουμε και κατ’ επέκταση θα υλοποιήσουμε στο τώρα μας.

Πώς μπορούμε να αλλάξουμε την πραγματικότητά μας;

Καταρχήν προσευχόμαστε. Ξεκινάμε με μια προσευχή που ήδη ξέρουμε ή με μια που μπορούμε να φτιάξουμε. Συντονίζουμε με αυτό τον τρόπο τα μαγνητικά πεδία της καρδιάς με το σύμπαν και «ανοίγουμε» το τσάκρα της καρδιάς.

Και κατόπιν οραματιζόμαστε. Όχι όμως σαν να ζητάμε κάτι να έρθει (π.χ. η υγεία μας, μια ρομαντική σχέση, αφθονία σε όλα τα επίπεδα, μια καλύτερη δουλειά κλπ.) διότι: I) αυτό σηματοδοτεί ότι υπάρχει έλλειψη στη ζωή μας και άρα συντονιζόμαστε με τις ελλειμματικές κβαντικές πιθανότητες, II) όταν νιώθουμε δυσαρέσκεια με αυτά που ήδη έχουμε είναι σαν να νιώθουμε ότι το σύμπαν είναι άδικο και δεν μας αγαπάει, ενώ στην πραγματικότητα σε ένα κβαντικό σύμπαν όλα είναι απεριόριστα και III) όταν ζητάμε μπαίνουμε στον ρόλο του αδύναμου και ενδεχομένως και του κακομοίρη.

Οραματιζόμαστε, λοιπόν, σαν αυτό που επιθυμούμε να έχει ήδη γίνει. Είναι ήδη γεγονός. Ξεκινάμε, δηλαδή, να οραματιζόμαστε ότι ήδη έχουμε την τέλεια υγεία, την τέλεια σχέση, την αφθονία σε όλα τα επίπεδα, την τέλεια δουλειά και ούτω καθ’ εξής. Και έπειτα νιώθουμε τα συναισθήματα που απορρέουν από μέσα μας επειδή βιώνουμε ήδη την ιδανική πραγματικότητα (π.χ. ευγνωμοσύνη, χαρά, ευτυχία κλπ.), αλλά και τι κάνουμε τώρα στη ζωή μας που είμαστε τέλεια καλά (π.χ. γυμναζόμαστε, πηγαίνουμε ταξίδια, μαθαίνουμε καινούργια πράγματα κλπ.) με όσο περισσότερη λεπτομέρεια. Τέλος, κλείνουμε την διαδικασία αυτή νιώθοντας ευγνωμοσύνη για αυτά που ήδη έχουμε στη ζωή μας και τα οποία σίγουρα είναι περισσότερα από αυτά που δεν έχουμε. Με αυτό τον τρόπο ευχαριστούμε το Σύμπαν, αναγνωρίζουμε πόσα πολλά έχουμε και ανοίγουμε τα κανάλια ώστε να προσελκύουμε και άλλα.

Για να πετύχουν όλα αυτά όμως χρειαζόμαστε ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο. Αυτό της μη ταύτισης από το αποτέλεσμα. Διότι αν υπάρχει προσκόλληση ως προς το επιθυμητό αποτέλεσμα θα υπάρχει και φόβος μήπως τελικά δεν γίνει αυτό που θέλουμε. Και ο φόβος αυτός θα αντιμάχεται την προηγούμενη διαδικασία με αποτέλεσμα να την μπλοκάρει! Με την καθημερινή επανάληψη αυτού του μοτίβου (μαζί με μερικά ακόμα, που θα ειπωθούν στη συνέχεια) αρχίζουμε εμείς να επιλέγουμε με ακρίβεια την ιδανική μας πιθανότητα και πραγματικότητα.   Άλλοι τρόποι που συμβάλουν στη βελτίωση της ζωής μας και στην απομάκρυνση ασθενειών.

Αυτογνωσία – Αυτοανάλυση: Για να αρχίζουμε να ξεσκονίζουμε το χώρο του υποσυνείδητου μας και να απελευθερωνόμαστε από παιδικά τραύματα, προκαταλήψεις και περιοριστικές πεποιθήσεις που αντανακλώνται στον τρόπο σκέψης μας. Για την ενδυνάμωση των προαγωγών σκέψεων.

Διαλογισμός: Προσφέρει καθαρότητα στη σκέψη, μειώνει τα επίπεδα τους στρες, αυξάνει την αντίληψη, την αυτοαποδοχή και την ενσυναίσθηση, δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον για την αυτοθεραπεία, φέρνει αγάπη και ειρήνη κ.α. Αναπνοές: Δεν υπάρχει πιο θρεπτικό συστατικό για τον οργανισμό μας από το οξυγόνο. Σκεφτείτε μόνο πόσο μπορούμε να απέχουμε από τη λήψη φαγητού ή νερού και πόσο από την ύπαρξη οξυγόνου. Όταν δεν παρέχεται επαρκή οξυγόνο μέσω αναπνοών (π.χ. ρηχή ή κοφτή αναπνοή, παρουσία άσθματος κλπ.) ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί καλά και ο οργανισμός στρεσάρεται και υπολειτουργεί. Αργές διαφραγματικές αναπνοές (με έκταση της κοιλιακής χώρας) ηρεμούν το νευρικό σύστημα, ομαλοποιούν τη σύνδεση υπόφυσης και επινεφριδίων, μειώνουν δραματικά το άγχος και το στρες, εξισορροπούν και τονώνουν τον οργανισμό μεταξύ άλλων.

Διατροφή: Είναι ένα από τα πρώτα επίπεδα ενέργειας που επιτρέπουμε να εισέρχεται στο σώμα μας (μαζί με την αναπνοή και την ηλιακή ενέργεια). Και όσο καλύτερη ποιότητα ενέργειας έχει η τροφή μας τόσο καλύτερα επίπεδα ενέργειας έχουμε εμείς ώστε να εκπληρώσουμε το έργο μας.

Συγχώρεση: Όταν κάποιος μας στενοχωρεί, μας στενεύει το χώρο, μειώνοντας μας την ζωοδότρια δύναμη του οξυγόνου και της χαράς. Όταν συγχωρούμε (συν + χώρος) ανοίγουμε το χώρο μας και νιώθουμε απελευθερωμένοι να συναντήσουμε το ιδανικό πεπρωμένο μας. Και όπως αναγράφεται στο βιβλίο “Course of Miracles” «Η ψευδαίσθηση γεννά ψευδαίσθηση. Εκτός από μία. Η συγχώρεση είναι ψευδαίσθηση, που αποτελεί απάντηση στις υπόλοιπες. Είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί πέρα από τον πόνο και τελικά μακριά από το θάνατο. Δεν μπορεί να υπάρχει καμία μορφή πόνου που να μην κρύβει μια σκέψη ασυγχωρησίας».

Μάντραμς – Ψαλμοί: Ενεργοποιούν τον υποθάλαμο, την υπόφυση, βελτιώνοντας τις εγκεφαλικές λειτουργίες, το ενδοκρινικό σύστημα και αυτορυθμίζουν ολόκληρο τον οργανισμό, επαναδομώντας μέχρι και την κυτταρική δομή. Είναι, επίσης, φορείς υψηλών δονήσεων που κατακερματίζουν τα αδιάκριτα όρια του χώρου και του χρόνου. Η Κβαντική θεώρηση φέρνει εκπληκτικά αποτελέσματα διότι ενώνει τη συνειδητότητα μας με τη Συμπαντική, μας βοηθάει να βιώσουμε «Ποιοι και Τι πραγματικά είμαστε» και να παίρνουμε την ευθύνη της ζωής γινόμενοι δημιουργοί (κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση) της πραγματικότητας μας!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΒΙΟΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ: ΤΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ Α. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ANDRE VAN LYSEBETH PRANAYAMA: LA DYNAMIQUE DU SOUFFLE