Το τραγούδι των τσάκρα

Δεν είναι ανάγκη να έχετε φοιτήσει σε ωδείο. Αρκεί να ξέρετε τα φωνήεντα, ή μάλλον τους ήχους των φωνηέντων! Κι αν μάλιστα θέλετε κάτι πιο προχωρημένο, να μπορείτε να τα προφέρετε σε ψηλό ή χαμηλό τόνο, ανάλογα με την περίπτωση. Με μόνο μουσικό όργανο την ανθρώπινη φωνή, μπορούμε να απαλλαγούμε τόσο από ένα σωρό βασανιστικές ενοχλήσεις όσο και από το στρες.

Το κελάηδισμα των πουλιών, το θρόισμα των φύλλων, το κελάρυσμα ενός ρυακιού: χαρακτηριστικοί ήχοι της φύσης που γεννούν μέσα μας μια θετική διάθεση και μας προδιαθέτουν να αντιμετωπίσουμε τη ζωή, με περισσότερη νηφαλιότητα. Και αυτό το ξέρουν πάρα πολύ καλά οι συνθέτες της μουσικής new age που μεταχειρίζονται αυτούς τους ήχους για να διευκολύνουν τη χαλάρωση και το διαλογισμό.

Όμως η δύναμη της μουσικής δεν περιορίζεται σ’ αυτό. Όπως λένε πολλοί μουσικοθεραπευτές, τα ηχητικά κύματα μπορούν να επηρεάζουν κατά τρόπο αναγνωρίσιμο όχι μόνο την ψυχή αλλά και το σώμα. Έτσι, λοιπόν, στην Ευρώπη και στην Ευρώπη και στην Αμερική η «ανακάλυψη» των αρχαίων ανατολικών μεθόδων εξαγνισμού του σώματος και του νου με τον ήχο έρχεται να συμπληρωθεί τώρα με την επιστημονική προσέγγιση του θέματος. Δηλαδή με πειράματα και έρευνες γύρω από τις επιδράσεις που προκαλούν τα ηχητικά κύματα στα κύτταρα και στα διάφορα όργανα του ανθρώπινου σώματος.

Παραδείγματος χάριν, ο Γάλλος μουσικός Φαμπιέν Μαμάμ, με τη βοήθεια της βιολόγου Έλεν Γκρίμαλ, άρχισε να μελετάει τις μεταβολές που προκαλούνται στη δομή των κυττάρων, όταν αυτά «βομβαρδιστούν» με διάφορες μουσικές νότες. Ο Μαμάν υποστηρίζει ότι μια ορισμένη ακολουθία ηχητικών συχνοτήτων έχει τη δυνατότητα να ενεργοποιήσει τη διαδικασία καταστροφής καρκινογόνων κυττάρων και ταυτόχρονα να ενισχύσει τα υγιή – βέβαια πειράματα τέτοιου είδους για την ώρα μπορούν να γίνονται μόνο εργαστηριακά σε ιστούς, ενώ τα ορίσματα αντιμετωπίζονται ακόμα με αρκετά μεγάλη επιφύλαξη, δεδομένης της σοβαρότητας του θέματος.

Ωστόσο, όλοι μας μπορούμε νε ενεργοποιήσουμε τις θεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής και επομένως να βελτιώσουμε την ψυχοσωματική μας κατάσταση, αν εξασκήσουμε κατάλληλα το πιο αρχαίο μουσικό όργανο: τη φωνή.

Το τραγούδι των τσάκρα

Η φωνή είναι το πιο εύκολο όργανο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να παράγουμε μόνοι μας τους ήχους, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα. Και παρότι ορισμένες ασκήσεις απαιτούν να προφέρουμε συγκεκριμένες νότες και άρα προϋποθέτουν μια κάποια γνώση μουσικής, υπάρχουν άλλες ασκήσεις απαιτούν να προφέρουμε συγκεκριμένες νότες και άρα προϋποθέτουν μια κάποια γνώση μουσικής, υπάρχουν άλλες ασκήσεις που εκτελούνται χωρίς να χρειάζεται να ξέρουμε να διαβάζουμε το πεντάγραμμο. Οι ήχοι των φωνηέντων και των διφθόγγων για παράδειγμα, αν τους τραγουδήσουμε μ’ έναν απρόσμενο τρόπο, χρησιμεύουν για να επαναφέρουμε την αρμονία των τσάκρας και των αντίστοιχων οργάνων του σώματος. Σύμφωνα με τις ανατολικές φιλοσοφίες, τα τσάκρας είναι επτά ζώνες του ανθρώπινου σώματος στις οποίες είναι συγκεντρωμένη η ζωτική μας δύναμη. Ένα μεγάλο μέρος της παραδοσιακής ιατρικής στην Ινδία και το Θιβέτ εδράζεται στην πεποίθηση ότι από την ισορροπία των τσάκρα εξαρτάται η υγεία των διαφόρων οργάνων που συνδέονται με αυτά. Ο ήχος, λοιπόν είναι ένα από τα μέσα για να επαναφέρουμε την ισορροπία στα τσάκρας.

Το πρώτο τσάκρα βρίσκεται στο ύψος του περίνεου, πάνω από τα γεννητικά όργανα και διέπει τις λειτουργίες και τις δυσλειτουργίες των αντιστοίχων οργάνων (έντερα, γεννητικά όργανα κ.λπ.). Βρίσκεται, επίσης, και σε επαφή με την ενέργεια της Γης. Για να καθαρίσουμε και να εξισορροπήσουμε το πρώτο τσάκρα, μας συμβουλεύουν να προφέρουμε ένα μακρόσυρτο «ου», προσπαθώντας να κατευθύνουμε τα ηχητικά κύματα της φωνής μας προς το περίνεο. Δεν είναι εύκολο να κάνουμε τον ήχο να φτάσει τόσο χαμηλά. Γι’ αυτό η άσκηση μπορεί να πετύχει καλύτερα αν είμαστε καθισμένοι καταγής στην κλασική στάση γιόγκα, με σταυρωμένα τα πόδια, και επαναλαμβάνουμε το μακρόσυρτο «ου» πολλές φορές, προσπαθώντας να νιώσουμε να πάλλεται η περιοχή του σώματος μας που βρίσκεται σε επαφή με το πάτωμα.

Το δεύτερο τσάκρα βρίσκεται λίγο κάτω από τον ομφαλό και συνδέεται με το φωνήεν «ο», τραγουδισμένο όμως με το στόμα όσο γίνεται πιο κλειστό. Και σ’ αυτήν την περίπτωση είναι σημαντικό να προφέρουμε το κλειστό «ο» μακρόσυρτο και πολλές φορές προσπαθώντας να συγκεντρώσουμε τους ηχητικούς παλμούς στην περιοχή της κοιλιάς. Καταπραΰνει τις διαταραχές στη πέψη και στα γεννητικά όργανα.

Το τρίτο τσάκρα λέγεται και ηλιακό πλέγμα, είναι η περιοχή του στομάχου και του διαφράγματος και αντιστοιχεί στον ήχο του ανοιχτού «ο». Προφέρετε το μακρόσυρτο, αν θέλετε να καταπραΰνετε τις εντάσεις, το άγχος και τις στομαχικές διαταραχές που συνδέονται με αυτά.

Το τέταρτο τσάκρα αντιστοιχεί στην καρδιά (καρδιακές παθήσεις, συναισθηματικά αδιέξοδα και άγχη) και συνδέεται με το φωνήεν «α».

Το πέμπτο τσάκρα (ο λαιμός) αντιστοιχεί στο ανοιχτό «ε» είτε στο κλειστό «ε» (πονόλαιμος, κρυολογήματα αλλά και προβλήματα στις αρθρώσεις).

Σε αντιστοιχία προς το έκτο τσάκρα, το λεγόμενο «τρίτο μάτι» (στο μέτωπο), βρίσκονται το κλειστό «ε» και «ι». Το να τραγουδάμε μακρόσυρτα μας βοηθάει να ενισχύσουμε την ευαισθησία και τη διαίσθησή μας, αλλά ακόμα και τις εξωαισθητηριακές ικανότητές μας.

Τέλος, το έβδομο τσάκρα το λεγόμενο τσάκρα του στέμματος, ελέγχει την επικοινωνία μας με το «επάνω», με το πνευματικό επίπεδο της ύπαρξης. Βρίσκεται στην κορυφή του κεφαλιού και εξισορροπείται όταν προφέρουμε τον ήχο «ι» ή έναν ήχο με το στόμα κλειστό, όπως π.χ. το «μμμμ…..» της δεύτερης φωνής σε εκκλησιαστικούς ύμνους ή ακόμα και με την απόλυτη σιωπή.

Ανακαλύψτε ποια είναι η προσωπική σας νότα

Πώς όμως μπορούμε να βρούμε τη νότα μας; Πώς να αναγνωρίσουμε το δικό μας ήχο στον οποίο μπορούμε να καταφεύγουμε για να επαναφέρουμε την εσωτερική μας ισορροπία; Υπάρχουν αρκετοί τρόποι. Ο πιο απλός είναι να βγάλουμε έναν βαθύ αναστεναγμό συνδεδεμένο μ’ έναν ήχο που σβήνει, προφέροντας π.χ. ένα μακρόσυρτο και όσο το δυνατό πιο αυθόρμητο «αααχ», ακριβώς όπως βγάζουμε έναν αναστεναγμό ανακούφισης. Είναι ας πούμε ό, τι ακριβώς συμβαίνει όταν γυρίσουμε σπίτι κατάκοποι και σωριαζόμαστε τελικά στην πολυθρόνα. Βγάζοντας αυτό το «αααχ» που σβήνει σιγά-σιγά, προσπαθούμε ασυναίσθητα να πετύχουμε την πιο μπάσα νότα που θα μπορούσαμε να τραγουδήσουμε. Κάνοντας αυτή την άσκηση, θα μπορούσαμε να έχουμε την αίσθηση ότι η φωνή μας κατεβαίνει μόνη της την ηχητική κλίμακα, ώσπου να φτάσει στην ιδεώδη βάση και εκεί να «ακουμπήσει». Κάπως σαν ένα φύλλο που πέφτει από το δέντρο. Αν, λοιπόν στο τελείωμα αυτού του αναστεναγμού μας έχουμε πετύχει ένα μπάσο ήχο, που νιώθουμε ότι τον ελέγχουμε και μας κάνει να νιώθουμε άνετα, τότε ανακαλύψαμε την προσωπική μας νότα.

Πρέπει να ξέρετε όμως ότι η προσωπική μας νότα μπορεί να παραλλάζει και καλό είναι να επαναλάβουμε την αναζήτησή της αρκετές φορές και σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Όταν λοιπόν βεβαιωθούμε ότι ανακαλύψαμε τον βασικό μας προσωπικό μας ήχο, καλό είναι να τον γράψουμε και αν έχουμε ένα μουσικό όργανο, να τον συγκρίνουμε με τις διάφορες νότες για να καταλάβουμε σε ποιά ακριβώς αντιστοιχεί.

Φυσικά η προσωπική μας νότα είναι η πιο αποτελεσματική για να τραγουδάμε μάντρα και διευκολύνει το διαλογισμό, ειδικά αν είμαστε σε θέση να την τραγουδάμε με την τεχνική των «αρμονικών». Στις αρμονικές (π.χ. εκείνες που τραγουδούν οι Θιβετιανοί μοναχοί) απέδιδαν ανέκαθεν μια θεραπευτική και πνευματική λειτουργία. Αυτές οι ταλαντώσεις διεγείρουν όντως τη δραστηριότητα του εγκεφάλου και διευκολύνουν το συντονισμό των εγκεφαλικών κυμάτων σε συγκεκριμένες- γνωστές ως «άλφα» και «θήτα» – που ευνοούν το διαλογισμό και την εξωαισθητηριακή αντίληψη. Το να μάθει κάποιος να παράγει αρμονικές δεν είναι απλό, αλλά το αποτέλεσμα που πετυχαίνει, όταν μάθει τη βασική τεχνική, είναι εντυπωσιακό και εκτός από ευχάριστο, είναι και εξαιρετικά χαλαρωτικό και θεραπευτικό.